Kemal Akman

Geçmişte, hastalık teşhisi konulduğunda hastaların ilk sorduğu soru genellikle “Aşısı var mı?” olurdu. Aşı, hastalıkların çaresi olarak görüldüğü için büyük bir saygı ve güvenle karşılanırdı.

Sağlık sisteminin en önemli bileşeni olarak, aşıların önemi vurgulanır, hastalar ve aileleri hemen aşıyı yaptırmak için sıraya girerdi. Aşı, adeta mukaddes bir ürün olarak değerlendirilir, sağlık ve yaşamın koruyucusu kabul edilirdi.

Ancak pandemi dönemi, aşıların bu kutsallığını sarsan bir dönüm noktası oldu. Dünyanın “muteber” olarak bilinen bilim insanları ve prestijli bilim dergileri, bir dizi hata ve yanlı bilgiyle kamuoyunu yönlendirdi. Dezenformasyon, özellikle sosyal medyanın gücüyle hızla yayıldı ve toplumun bilime olan güvenini sarstı. Birçok insan, pandeminin başından itibaren aşıların güvenliği ve etkinliği hakkında kafa karışıklığına düştü. Aşı olma isteği, yerini korkuya ve güvensizliğe bıraktı. Artık birçok insan aşı kelimesini duyduğunda, “Asla yaptırmam!” diyerek tepkilerini ortaya koyuyor.

Bu tavır, elbette ki birer kılavuz olarak kabul edilen sağlık otoritelerinin güvenilirliğine dair ciddi bir sorgulamayı beraberinde getiriyor.

Aşıya karşı duyulan bu güvensizlik, yalnızca bireysel bir tercih değil, aynı zamanda sağlık sisteminin bütününe duyulan derin bir güvensizliğin yansıması. Tıp, zamanla ticaretin, siyasetin ve ihanetin bir araya geldiği karmaşık bir yapıya dönüştü.

Aşıların geliştirilmesi, dağıtımı ve uygulanması sürecinde ortaya çıkan birçok skandal, halkın tıbbı bir endüstri olarak algılamasına neden oldu. Hastalıkların tedavi süreci artık sadece sağlıkla ilgili bir mesele olmaktan çıkıp, ekonomik ve politik çıkarların mücadelesine dönüştü.

Tıbbın bu dönüşümü, aynı zamanda hastaların sağlığı ile ilgili karar verme süreçlerini de derinden etkiledi. Artık insanlar, doktorların önerilerine, ilaçların içeriğine ve aşıların güvenliğine karşı daha sorgulayıcı bir yaklaşım benimsiyor.

Bilimsel makalelerdeki çatışmalar, aşıların yan etkilerine dair duyurulan veriler ve medya tarafından yayılan yanlış bilgiler, toplumsal algıyı olumsuz yönde etkiledi. Sağlık çalışanlarının güvenilirliği sorgulanmaya başlandı ve sonuç olarak, insanlar kendi sağlıklarını korumak için alternatif bilgi kaynaklarına yönelmeye başladılar.

Aşıların geliştirilmesi ve uygulanması sürecinin, şeffaflık ve etik ilkeler çerçevesinde ilerlemesi gerektiği konusunda artan bir ihtiyaç var. İnsanların sağlığıyla ilgili bu tür önemli kararlar alırken, güven duyması gereken bir yapı oluşturmak hayati önem taşıyor.

Bilimin yeniden inşa edilmesi, etik değerlerin ön planda tutulması ve toplumun ihtiyaçlarına duyarlı bir sağlık politikası geliştirilmesi şart.

 Aşıların geçmişteki konumunu yeniden kazanması için toplumsal güvenin tekrar tesis edilmesi gerekiyor. Tıp dünyasının, yalnızca ticaret ve siyaset değil, aynı zamanda insan hayatını koruma ve sağlık hizmetlerini en iyi şekilde sunma amacı gütmesi gerekiyor.

Aksi takdirde, sağlık sistemine duyulan bu güvensizlik, toplumsal sağlığı tehdit eden bir unsura dönüşebilir. Aşı, geçmişte olduğu gibi gelecekte de insanlığın en büyük dostu olmayı sürdürebilmelidir. Bu, yalnızca sağlık otoritelerinin değil, aynı zamanda toplumun tüm kesimlerinin sorumluluğudur.